"Asrın felaketi" olarak nitelenen depremlerde Pazarcık'taki Demiryolu Apartmanı'nın 5. katında 24 yaşındaki eşi Betül, 6 yaşındaki oğlu Ezel ve 6 aylık kızı Açelya ile yaşayan Onur Ateş (32), gece saat 04.17'de meydana gelen depremde enkaz altında kaldı.
Yaklaşık 9 saat sonra enkazdan yaralı çıkarılan Ateş, afette eşi ile 2 çocuğunu kaybetti.
İlçede esnaflık yapan ve depremden sonra bir başına kalan Ateş, yaşadığı büyük acılara rağmen yaşama tutunmaya çalışıyor.
Eşinin yazdığı şiirleri "Benim Mucizem" adlı kitapta toplayan Ateş, bastırdığı ancak yanında bulundurmadığı şiir kitabıyla depremde kaybettiği karısının hayalini gerçekleştirdi.
Ateş, kayınpederi ve kayınvalidesinin talebi üzerine şiir kitabında eşinin kızlık soyadını kullandırdı.
"Önce eşimi bir gün sonra oğlumu, öbür gün de kızımı çıkardılar"
Depremzede Onur Ateş, deprem gecesi babasının evinde olduğunu ifade ederek, "Babamlar 'Burada kalın.' dedi. Eşim, 'Yok gidelim.' dedi, gittik. Başımıza 6 Şubat'ta talihsiz bir olay geldi. Eşim ve iki çocuğum vefat etti." dedi.
Ateş, deprem gecesi yaşadıklarını şöyle anlattı:
"O gece oturma odasında yattım, eşim ve çocuklarım yatak odasındaydı. Binamız depreme fazla dayanmadı, 10. saniyede falan bina yıkıldı. O oturma odasına doğru, ben yatak odasına doğru koşuyorduk. Aramızda sadece bir kapı vardı. Bina direkt çöktü. Koltuk üzerime ters çöktüğü için bana bir yaşam alanı çıktı. Eşimin üzerine sütun düştü. Zaten olduğu yerde vefat etti. Beni yaklaşık 8-9 saat sonra çıkardılar. Önce eşimi, bir gün sonra oğlumu, öbür gün de kızımı çıkardılar."
"Hiçbir ses alamadım"
Enkaz altında bir süre bilincinin açık olmadığını anlatan Ateş, 5. katta oturmalarına rağmen enkazdan çıktığında binanın yanındaki benzinliğin tabelasıyla aynı hizada olduklarını ve bulundukları katın zemine kadar indiğini söyledi.
Ateş, zorlu bir süreç yaşadıklarını belirterek, "Binamızda 17 kişi vefat etti. Enkaz altında sürekli çocuklarıma isimleriyle haykırdım bir ses alabilir miyim diye, hiçbir ses alamadım. Sadece alt komşumun sesi geliyordu." ifadelerini kullandı.
"Mezarlarına gittiğimde eski anılarımız aklıma geliyor"
Depremin ardından bir süre tedavi gördüğünü aktaran Ateş, şöyle devam etti:
"Hastaneye götürüldükten bir saat sonra yeniden enkazın başına gittim. Kendime geldiğimde çalışmalara katılabildim hatta işim icabı arabanın arkasında hilti ve bazı malzemeler vardı. AFAD görevlilerine hepsini verdim. Akrabalarla yardımcı olduk. O an sürekli Allah'a yalvardım, 'Biri sağ çıksın, tutunacak dalım kalsın' dedim. Allah böyle takdir etti. Depremden sonra iki ay Antalya'ya gittim, sonra geri dönerek işimin başına geçtim. Giden konteynerlerin hepsinin elektrik bağlantısını yaptım. O köyleri gezince benden durumu daha kötü insanları gördüm. Mesela adamın çocukları ölmüş, iki bacağını kesmişler. Bir evden 5-6 tane evladı ölen insanlar vardı. O biraz da bana güç verdi."
Ailesiyle anılarını hiçbir zaman unutamayacağını vurgulayan Ateş, "Özellikle oğlum çünkü oğlumla çok vakit geçirirdim. Küçük kızım vardı ama oğlumun yeri daha bir ayrıydı. Akşam eve giderdim, 'babam' diye sarılırdı. Onu sürekli gezdirir, parka götürürdüm. Şu an bir boşluk içerisindeyim. İlk üç aydaki sıkıntımla şu anki sıkıntım aynı değil ama kalbimden hiçbir zaman silinmeyecek. Hiçbir zaman unutamayacağım bir olay. Mezarlarını yaptırdım, haftada bir gidiyorum. Elimden geldiğince onlar için hayır yapıyorum. Örneğin cuma namazları çıkışlarında tatlı dağıttırıyorum, yemek verdiriyorum. Mezarlarına gittiğimde eski anılarımız aklıma geliyor. Bir boşluktayım." diye konuştu.
"Hayalini eşimin ailesiyle beraber gerçekleştirdik"
Ateş, eşinin şiir yazdığından bahsederek, "Depremden önce yayınevinden ortak tanıdığımızı evimize çağırıp kahve içtik. 'Şiir kitabı çıkartacağız.' diye düşüncelerimizi söyledik, sonra deprem oldu. Hayali şiir kitabı çıkarmaktı. Hayalini eşimin ailesiyle beraber gerçekleştirdik. Onun hayalini yerine getirmek beni mutlu etti." dedi.
