Özlem duyulan aile ortamları.
Birbirine yabancılaşan aile bireyleri ile akraba toplulukları yer değiştirmiş bir durumda.
Hal böyle olunca yapılan bütün sohbetlerin tadı kaçmış, yapılan bütün işlerin ticaretlerin bereketi azalmış.
Ve daha onlarca hayata anlam katan değerler değersizleşmiş vaziyette.
Akşam yemeklerinde neredeyse masalar kurulmaz oldu, pazar kahvaltıları yok denecek kadar azaldı.
Aileyi oluşturan bütün kavramlara daha fazla yoğunlaşıp önemsememiz gerektiğinin farkındalığından koşar adım uzaklaşmışız.
Samimiyetsiz samimiyetler sardı dört yanımızı, menfaatleri doğrultusunda işleri bitene kadar yanımızda birçok insan birikmiş veya birçok insan yanımızdan ayrılmış bir vaziyette.
Ailenin önemini anlatmak için verilebilecek en güzel örneklerden olsa gerek menfaati için yanımızda duranlar.
Oysa aile kavramları sağlam, birbirine bağlı bireyler arasında olan gerek muhabbet gerek iş bütün şeffaflığı ile ve dürüstlüğün ön planda olduğu zamanlar çok da uzaklarda değil.
Bizim elimizden alınan bir yaşama sevincine dönüşmüş değil mi bu kavramlardan uzaklaştırılmak?
Bu kavramları aile bağlarımızı koparmak veya koparılmak.
Yaşam kaygısı, geçim sıkıntısı, iş, güç…
Günlük hayat akışımızın içerisinde yer almaması bizi her geçen gün geriye götürdüğü gibi ruhsal olarak da kayıplar yaşamamıza sebebiyet veriyor.
Aile kavramlarımızı kaybetmemeyi, aile kavramlarının sağlamlaştırılmasını temenni eder, ileri giderken geriye bakılmayacağını ve ailelerimiz henüz hayatımızda iken en güzel günlerimizi birlikte geçirmeyi diliyorum.
Aile bir vatandır.
Vatansız kalmayacağımız nice uzun zamanlar bizlerin olsun.
Haftaya görüşmek üzere…